Tittelen på novella er ``Ventetiden``. Forfatteren av novella er Ernest Hemingway. Ernest Hemingway vart født i 1899 og døde i 1961. Han var ein amerikansk forfatter av noveller og romaner. Han begynte tidlig som journalist og publiserte sin første tekst når han var 17 år gammel. Han var og kjent for å bruke sin «isfjellteknik», som gjekk utpå at det meste av meiningen ligger under overflaten.

Mellomkrigstid og modernisme var perioden når novella vart skrevet.

Sjangeren til teksten er novelle. Sjangertrekk i teksten
*Det er få personer med i teksten : far, barn og lege.
*Kort tidsrom : Fra de står opp om morningen til litt ut på formiddagen. ca kl. 09.00 til kl. 11.00
*Ein stad : Heima i huset til faren og barnet.
*Ei hending : Hendinga er sjukdom.
*Sluttar overraskande og opent : sluttet med at gutten innsåg at han hadde trudd feil.

Referat:

Novella handler om ein far som oppdager at sin ni år gammle gutt, har feber. Legen måler feberen, og gutten får vite at han har 102 i feber. Gutten trur han er veldig sjuk siden de  gutten han kjente fra skolen i Frankriket hadde sagt at man ikkje kunne leve med en temperatur på over 44 grader. Og dermed berre ligg han å vente på at han skal dø. På slutten av novella forklarer faren at han ikkje kjem til å dø, for at legen målte feberen med et vanlig amerikansk termometer. Gutten finn ut at det er to forskjellige termometer, en målt i celsius og en målt i farenheit, og dermed skjønne han alt.

Gutten: Ein ni år gammel gutt, som er har feber og vondt i hodet. I teksten oppføre han seg veldig alvorlig, men han er forsatt et barn og kan ikkje skjønna alt av seg sjølv.

Faren: Han er ein typisk omsorgsfull farsfigur, som i teksten ikkje skjønne med ein gang at gutten hans er veldig forvirra.

Budskapet eller hensikten i teksten er at det kan skje misforståelser. Som i teksten blandet gutten mellom grader i celsius og grader i farenheit. Ved den minste ting kan det skje misforståelser, så det er viktig og være nøyaktig og klar på det du sier.

Temaet for teksten er løgn og sanning, eg trur de har valgt da temaet for at, når man lyger om sannheten, så blir det skapt verre bilder inne i hodet, som kan føre til meir engstelse enn nødvendig. Men han løy ikkje sånn egentlig, han sa bare ikkje hele sannheten.

Denne novella er skrevet i 3. person han/hun.

Novella er skrevet  i kronologisk rekkefølge. Og innehelt mange skildringar, her er noken eksempel.

"Han hutret og var hvit i fjeset, og gikk langsomt som om det var vondt å bevege seg."

"Det var en kald, klar dag, det hadde falt sludd som var frosset, så det så ut som om alle de nakne trærne, krattet og kvistveden var lakkert med is."

"Det var vanskelig å holde seg på beina på den speilglatte flaten."

"Han var hvit i fjeset med hektiske feber flekker øverst på kinnet."

Eg likte teksten for at den var interessant. Den viste og at den minste ting kan bli gjort om til ein stor ting om du ikkje er forsiktig og forklarere det skikkelig. Eg syns forfatteren har vert flink til å bruka litterære virkemiddel, som gjorde teksten enda bedre.