Jon Michelet blei født på Larkollen i Moss i 1944. Som vilter ungdom flytta han til Oslo-øst. Michelet er ein veldig allsidig mann, og ved sidan av å vere anerkjent forfattar har han også vore: programledar på TV, Journalist, sjømann, bryggearbeider og forlagssjef. Hans debut som forfattar kom i 1975 da han gav ut spenningsromanen: "Den drukner ei som henges skal ". Sidan den gong har Michelet gitt ut ein rekke oppfølgarar med den harde og noe utradisjonelle politimannen Vilhelm Thygesen i hovudrollen.

Handlinga:
På nattoget frå Trondheim blir vi kjent med Aftenposten-Journalisten Bernt Balke Paulsen. Etter eit keisamt oppdrag i Trondheim vedvarande Nidarosdomen, er han røyksjuk, og ein smule trett. Idet toget tøffer inn mot Oslo S sit Balke og tittar på ein bygnad, bygnaden er veldig stygg, men det er ikkje det som drog oppmerksamheta hans ditover, det faktum at han så ein mann bli slått ned er viktigare. Balke skrik ut til alle i toget at han har sett ein mann bli avretta, men ingen trur på han. Opplevelsen sette seg fast hos Bernt, så når han tok seg fram til kontoret sitt, så ringte han straks til politiet, og fekk snakke med ein mann som gjekk under namnet Krimmulf. Der blei dette tatt rimeleg alvorleg, så dei sendte ut ein patruljebil for å sjekke saka, mannen sat til saka: Vilhelm Thygesen. Schweigaardsgate var stede der det hadde skjedd, så Thygesen drog dit. For å være sikker i sin sak ringte han til Balke, som siden også møtte opp. Da dei omsider gjekk opp til bustaden fant dei ut at den stod tom, og at den tilhørte ein John Roger Johnsen, som var trailersjåfør i Intertrail. Etter at dei hadde sitte ein stund i bustaden, kom vaktmeisteren Martinsen opp og kjefta på dei p.g.a. innbrotet. Av Martinsen fekk dei mye informasjon, dei fekk blant annen vita at Johnsen var forlovt med Elisabeth Vinje. Senere i uka gjekk Balke inn i Aftenpostens register og fann ut at frøken Vinje jobba som sekretær i eit Entreprenørfirma med namnet K.Aamot og Co. Da Thygesen endeleg fekk snurten i Frk. Vinje slo han til med eit hardt avhør, i avhøret fekk han vite at Johnsen hadde funnet henne, Bjerke og Aamot i eit rom sammen. Der hadde hun blitt neddopa, og valdteken av Bjerke.

Her begynnar Thygesen å ane ugler i mosen. Senere i uka finn to turistar eit lik som ligg og flyter i Smestaddammen, Thygesen drar med seg Martinsen, og der finn dei ut at det er John Roger Johnsen som er død. I ein garasje i Gausdal blir Kaare Aamot funnet død, han har blitt kvelt i bilen med beltet, og Thygesen får færre og færre mistenkte. Thygesen får Balke til å sjekke opp løstråder, og Balke finn ut at ein Kielland har hatt kontakt med Kaare Aamot. Thygesen blir noe utålmodig, og derfor drar han sjøl til Kielland for å avhøre ham. P.g.a Thygesens røffe stil Knekker Kielland til slutt saman og fortel "heile" historia: Han og Aamot hadde blitt venner i Sør-Afrika der dei hadde blitt einige om å smugle ut Rådiamanter, med seg drog dei også Johnsen for å smugle ut varer med sin trailer, og Bjerke for å jobbe under seg. Johnsen måtte ut av bildet da han ville ut av operasjonen, så Kielland fekk ham drepe. Men Aamot hadde han ikkje drepe.

No skjønte Thygesen at Bjerke var den skjulte handa i spillet. Til tross for dette klarar han ikkje å hindre Kiellands død, Bjerke klarar nemleg å snike seg opp til huset og skyte ham. Thygesen følgjer Bjerke ut i skogen i ein vill biljakt, og den ender ved eit lite skjul der Bjerke til slutt blir drepe. Av andre opplysningar får vi vite at Bjerke lagde sin eigen vendetta for å få tak i 460 tusen smuglar kroner han hadde blitt snytt for.
Vi får også vite at Balke blir saman med Thygesens søster Vigdis. Mot slutten av boka ser vi Bernt Balkes forandring, frå ein konservativ pripp til ein meir liberal frisinnet mann. Jon Michelet har i denne boka tatt opp fleire forskjellige tema, deriblant forskjellen på rik og fattig. Dette kjem fram på beskrivinga av Kiellands hus, og Johnsens bustad. Kriminalitet er jo eit sentralt tema i romanen, representert ved alle innblanda i saka. Michelet er ein Rød Val Allianse mann, så han er også opptatt av likeverd for mennesket.

Vi kan på ein måte sjå at Michelet har vokse opp i Oslo øst, han bruker vulgært språk, og mykje østkant gloser. Dette språket synast eg gjer romanen livleg, og artig å lese, Boka var veldig spennande, og det var hardt å leggje den i frå seg.