Diktet handlar om ei jente som lever et fint liv og har alt ho kan tenkje seg, medan andre mennesker svolt og døyr. Dette er urettferd på sitt verste og det ser ut som at nokon rett og slett ikkje bryr seg.

De brukar alle pengane sine på dyre kleder og unødvendige ting. Mange blir heller aldri nøgd og skal ha nytt heile tida. De kaster nesten ubrukte ting.

Nokon menneske lever under fattigdomsgrensa. De har ikkje tak over hovudet, utdanning, mat, drikke og nesten ikkje kleder. Mange menneske frys og svelt. Dette skjer for det meste i u-land. Neste heile Afrika blir regna som u-land. I dessa land er de fleste fattige. Noen stedar er industrien dårleg utbygt og noen stedar er det ikkje noe industri i det heile tatt. Dette skyldes at myndigheitene ikkje har pengar til å byge den ut.

Det er óg eit anna problem. Hvis alle u-land skulle ha bygt ut industrien sin like mykje som mange i-land har gjort, hadde det blitt for mykje utslepp, av farlege stoff, at jorda mest sannsynleg vilje blitt øydelagt.

Det betyr likevel ikkje at me ikkje skal gjere noko for å gjere levevilkåra til menneske i u-land betre. Folk må lære at man må gi noko for å få noko, og lære å vere nøyd med det man har.