Are Kalvø er en norsk forfatter som bruke mye sarkasme i bøkane sine. Han har blant annet skrevet Bibelen 2.

 

Han blei født 31. desember 1969 på Stranda i Sunnmøre. Der veks han opp og han var trener for eit gutelag i fotball i 1989, de ble knust i Norway Cup. Han var russ og han debuterta i bygdas første russerevy med namnet ”Syd o’ skam”. Seinare same året var han med i revyen ”Barn inga hindring”.

 

I 1989 arbeidet han som frilansskribent på Stranda saman med ein kamerat, Ole Johan Slyngstad. Dei ga ut eit hefte med lokale historier og dialektuttrykk, i meget begrenset opplag. Dei skrev eit skuespill inspirert av Monty Python, dei kalte det for ”Idyll! Idyll?” Dei viste fram forestillinga i heimbygda Stranda, nabobygda Hellesylt og nabokommunen Sykkylven. Jeg siterer fra Ares ”selvbiografi”:

”I Sykkylven blir publikumstalet farlig nær halvert då to personar går tidlig i første akt. Lokalavisa "Sykkylvsbladet" bryt tradisjonen med å vere snill mot amatørar, og slaktar forestilllinga i ein ekstremt vondskapsfull anmeldelse der vi blir bedne om å halde oss langt unna Sykkylven i framtida.”

 

Han skreiv iblant i lokalavisa ”Sunnmøringen” fra 1985 i en periode til 1989.

 

I 1990 flyttet han til Oslo for å studera sosiologi, statsvitskap og kunsthistorie.

 

I denne perioden laga han kåseri og andre tulleinnslag i Radio Oslo. I 1991 skreiv han en tekst til NRKs sarkastiske radioprogram ”Hallo i uken”. Han har holdt på med dette sida. I perioden 1991-1993 holdt han på med mykje rart. Han prøvde seg som standup-komiker. Han begynte å skrive ei fast laurdags-spalte i Dagsavisen. I 1993 starta han og skrive tekstar til tv-programmet ”Egentlig”.

 

Han laga kåseri for radioprogrammet ”RUSH”. Fra 1992 til 1994 var han programleiar i NRK Nattradioen. I 1993 hadde han et humorprogram på laurdag frå midnatt, der tulla han så mykje han ville i en heil time.

 

Han debuterte som oversettar av den upedagogiske barneboka ”Alle tiders heksefest” som stammer fra England.

 

I 1994 begynte han som programleiar i ”Hallo i uken”, noe han fortsatt holder på med. Han ga ut sin første bok kalt ”Absolutt Oslo”. Den boka ble ikkje kjøpt av mange. Fram til 1997 fra 1994 kåserte han ein gong i veka i et radioprogram kalt ”Nitimen”.

 

I 1995 kjem han med boka ”Store nordmenn” Det var ikkje så mange som kjøpte denne heller. Det sama året debuterte han som oversettar av vaksenlitteratur. Boka var sjølvbiografien til ein hund i Provence. Opprinnelig forfattar er Peter Mayle.

 

I 1996 skreiv han tekstar til ”In The Ghetto”, ein revy om Oslo Aust, på Det Åpne teater. Fleire av aktørane i denne revyen har seinare landa berande roller i ”Hotell Cæsar”. Den tredje boka hans kjem det sama året, ei satirebok om norsk framandfrykt, med tittelen ”Kunsten å være neger”. Saman med verdas største nynorskband Dei Nye Kapellanane framførte han ein sceneversjon av ”Kunsten å være neger” i Oslo, Bergen, Stavanger, Stord og Volda.

 

I 1997 ga han ut boka ”Men fjernkontrollen min får du aldri”, denne gang ei bok med illustrasjonar. I 1998 var han med i og skreiv revyen ”Tusen år og like blid” på Det Norske Teatret. Han skreiv saman med Ragnar Hovland, som var eit av forbilda hans. Revyen ble også vist i Bergen og Trondheim.

 

I 1999 ga han ut referanseverket ”Harry”, det enaste fornuftige han har brukt sosiologi-kunnskapen sin til. Han framførte eit sceneshow basert på ”Harry” sama året. Han framførte saman med Espen Beranek Holm.

 

I 2000 feiret han tiårsjubileet til ”Hallo i uken”, selv om det var et år for seint. I 2001 skreiv han ein tekst til Kvinner På Randens perverst populære forestilling ”Rir igjen”. Han var skodespelar i showet ”3 mot 1 er feigt” saman med Christine Hope, Espen Beranek Holm og bandet Oslo Plektum. Showet blei framvist i Dramme, Bergen, på Stranda og Sandnes.

 

I 2002 ga han ut oppfølgjaren til Bibelen, nemlig ”Bibelen 2”. Etter utgivelsen reiste han rundt ein del og lest høgt frå bibelen, noko han ikkje hadde gjort for mykje av tidligare i livet sitt. I 2002 til 2003 turnerte han med showet ”Fortida er tilbake” saman med Espen Beranek Holm og Oslo Plektrum. Han ga ut ein bok kalt ”Syden” i 2003, han reiste rundt på bokhandlar og bibliotekar for å sprei Syden-stemning i november og desember. I 2003 ga han ut en greatest hits-samling med tittelen ”Greatest hits, vol. 1, the early years” med tre av dei første bøkane samla i eitt band.

 

I 2004 ga han ut sin andre greatest hits-samling med tittelen ”Greatest hits, vol. 2, the golden years”. Den innehaldt de to siste bøkane hans og ei rekke småtekstar. Det sama året var det premiere på ”Sound of Musvik”. Det var ein tullemusikal han skreiv saman med Anders Hatlo, Johannes Joner og regissøren Bjørn Sæter. Han debuterte med sin første roman kalt ”Nød”.

 

I 2005 var det premiere på ”Det folk vil ha” på Det Norske Teatret. Han skreiv manus med hjelp frå gode vennar.

 

Dette er slik han forestillar seg resten av livet sitt:

2006: Blir arrestert for å ha planlagt attentat mot kongefamilien på 17. mai. Eg meiner det er formildande at eg har planlagt å bruke sprettert, at eg har planlagt å bomme, og at det heile er meint som ein satirisk kommentar til medias inkonsekvente og umodne forhold til kongefamiliens privatliv. Politiet, og folket, ser det annleis.

2006: I ei av historiens mest medieomtalte rettssaker blir eg dømt til sytten års fengsel.

2006-2020: Sit i fengsel. Dei andre fangane og voktarane nekter å snakke med meg. Eg nytter tida bak murane godt, utdannar meg til hjelpepleiar og dessertkokk, og skriv det delvis sjølvbiografiske romanverket "På sporet av den tunge timen".

2020: Får avslag frå samtlige norske forlag. Men eg får mange tilbod om å skrive bok om attentatet.

2021: Kjenner meg einsam og misforstått, og reiser til Paris.

2022: Forstår kor dumt det var å flytte til Paris, i og med at eg ikkje kjenner nokon her, og ikkje snakkar eit ord fransk. Kjenner meg eindå meir einsam og misforstått. Flyttar til London. Der snakkar dei i det minste engelsk.

2040: Etter mange års slit får eg ein ubetalt jobb i ein nærradio i Nord-London. Dagen før mi første sending dør eg åleine på eit ubetalt hotellrom. Mannen som finn meg stel manuset til "På sporet av den tunge timen", får hjelp til å omsette det til engelsk, og gir det ut under sitt eige namn, Frank Forrester.

2041: Frank Forrester får Nobel-prisen i litteratur.

 

Forhåpentligvis er det bare tull det der. Eg synast Are Kalvø er ein veldig morsom person, det er berre synd at han skriv på nynorsk. For visst han skreiv på bokmål hadde det vært enklare å lese tekstane hans. Han skriv på en sarkastisk måte og det har tydeligvis slått an. Den einaste boka eg har lese av han er Bibelen 2, den handler om at Jesu oppstandelse på Skedsmo faktisk, veldig morsom bok.

 

Bibliografi

1994 Absolutt Oslo
1995 Store nordmenn
1996 Kunsten å vere neger
1997 Men fjernkontrollen min får du aldri
1999 Harry
2001 synd.no (bidrag i antologi)
2002 Bibelen 2
2004 Nød (roman)

 

Prisar

1995 Årets frilanser
1997 Scheibler-legatets hederspris
1997 Vinjeprisen
2001 Sigmund Skard-stipendet