Arnulf var ein norsk forfattar, han vart fødd i Kristiansand men vaks opp i Bergen.

Han starta som diktar ved å skrive om tradisjonelle emne som einsemd (ensomhet) og kjærleik. Debuterte med diktsamlinga "Den ensomme fest" og året etter gav han ut "De hundre violiner" (1912) Dei mest personlege dikta hans, men skapte lite interesse blant folke..

Arnulf kritiserte jobbetida og utsveltinga av det tyske folk etter 1.verds krig, , det var eit resultat av kapitalismen og han vart ein varm forsvarar for dei undertrykte, særleg arbeidarklassa. I 1919 kom diktsamling "brød og vin" ut som var prega av desse tankane.

Han skreiv noveller og dikt i aviser og Arnulf vart vald til formann i Den norske forfattarforeininga.

Han via mange år av livet sitt til politisk arbeid som sosialist. Sanning, fridom og ærlegdom var det viktigaste i livet til Arnulf Øverland.

Tidleg åtvara han mot nazismen og tok til å skrive politiske kampdikt. Som mange er samla i ”den røde front” (1937)

Dikta hans vart spreidde under krigen, og det oppmuntra nordmenn til å kjempe og stå saman.

Arnulf vart arrestert, å kom til Sachenhausen, ein av dei mange fangeleirane i Tyskland. Der skreiv han dikt for å oppmuntre seg sjølv og dei andre fangane. Dikta kom ut etter krigen under tittelen "Vi overlever alt".

Han vart hylla som ein stor diktar då han kom heim til Noreg, og staten gav han lov til å bu i Grotten, statens æresbustad.