Eg husker då mor mi tok meg med til Bali på ei opplevelsesrik reise. Eg var knappe 4 år, og det var min første reise ut i vera.

Å oppleve møte med folk frå forskjellige kulturar, med forskjellig bakrunn og heilt annan livsstil enn vår eigen, er noko av det meist fantastiske som har hend meg. Det har og blitt mange reiser etter denne fyste. Eg meiner ikkje at livet blir bedre hvis en reiser, men det vert mykje rikare av å sjå og å oppleva kva som fins der ute. Tenk å gå glipp av det vera har å by på.

Å se korleis dei fattigaste strever for å få tak i noko å leve av, med knapt eit blikktak over hauet. Mens her i Noreg lever folk et rikt og bra liv, men vi ser det ikkje heilt sjølv.

Eg meiner at livet sine gleder er å ha ein lykkeleg familie, heilt passe økonomi -at ein er lykkeg og glad! Om ein har moglegheit til å reise får ein heilt klart eit anna perspektiv på livet! Ein skjønar at ein har det godt! Å se andre kulturar, fattigdom og rigdom. Det får deg til å tenkje, på det som er godt, nettopp det vi har, vi her heime. Dei som bur i fjellane i Guatemala bur til eksempel i bambus hytter, aborginerane som bur i Australia si villmark har ikkje ein gong klede og dei fangar det dei skal ete med spyd!

Eg trur ikkje at vi normenn e heil klar over kor godt liv vi har, vi lever i eit rikt land med nok pengar til alle i fleire generasjonar! Vi treng ikkje tenkje så nøye gjennom om dagen i morgo, så som mange andre må.

Men heilt til slutt; den største gleda kjem innafrå! For så lenge vi smiler og er god med kvarandre vil eg seie det er det gjer gode liv.