Det var ein gong ein mann som var ute og ferdast. Langt om lenge kom han til ein liten og stygg gard.

“Det hadde vore morosamt å prøve å kvile ut på ein sånn plass, berre for å sjå korleis det går!” tenkte han for seg sjølv då han kom innanfor grinda.

 

Tett ved stod ein gammal mann med grått hår som satt og røykte på ein sigar. Han skalv så på hendene at han nesten ikkje kunne halde sigaretten stødig.

”God kveld, far,” sa ferdamannen. ”Kan eg få lånt hus her i natt?

”Eg er ikkje far i huset,” sa gamlingen. ”Gå bort til veden og tal til far min!”

 

Ferdamannen gjekk bort til vedstabelen, og der såg han ein mann som var endå eldre enn den første. Den gamle mannen hogg ved.

”God kveld, far, kan eg få lånt hus her i natt?” sa ferdamannen.

”Eg er ikkje far i huset,” sa kallen. ”men gå bak låven og snakk til far min!”

 

Så gjekk ferdamannen bak låven og såg ein endå sprekare mann enn dei to første, men han var også eldre. Den gamle kallen hadde på seg saggebukser, ein rød caps, joggesko og ein stor, svart hettegenser. Han spelte basketball.

”God kveld, far, vil du låna meg hus her i natt?” spurde mannen.

”Eg er ikkje far i huset, men tal til far min, han er inne på rommet sitt!” Sa kallen og fortsette med basketballspelinga.

 

Ferdamannen gjekk så inn i huset, og møtte ein svært gammal mann. Han var også sprekare enn dei tre første, og han hadde langt hår, skinnbukser, skinnvest og på veggane hadde han plakatar av el-gitarar, motorsyklar og forskjellige band; AC/DC, Guns N’ Roses, Metallica, Iron Maiden og sånt. Den gamle mannen stod der på rommet sitt og spelte el-gitar på full lydstyrke og rørde seg like mykje som Angus Young når han speler på ein konsert.

”God kveld, far, kan eg få lånt hus her i natt?” spurde ferdamannen pent og høfleg, men den gamle kallen svarde ikkje.

”GOD KVELD, FAR, KAN EG FÅ LÅNT HUS HER I NATT!!??” Skreik ferdamannen ut.

”Du treng ikkje skrike til meg!,” svarde kallen skarpt. ”Eg er ikkje far i huset! Men tal heller til far min, han er oppe på loftet!”

 

Ja, ferdamannen gjekk opp til loftet, og det han fekk sjå no var ein eldre og sprekare mann enn dei fire første. Den gamle kallen stod der oppe på loftet med raude boksehanskar og ein stor boksesekk som hang ned frå taket.

”God kveld, far, kan eg få lånt hus her i natt?” spurde ferdamannen.

”Eg er ikkje far i huset, men gå inn i låven, og tal med far min der!”

 

Ferdamannen gjekk inn i låven, nesten oppgitt av alle dei gamle kallane som var rundt omkring i huset. Inni låven så ferdamannen noko endå meir skremmande enn alle dei andre til saman; det var ein mann som dansa ballett! Den gamle kallen hadde på seg eit lyserosa ballettskjørt og rosa ballettskor. Ferdamannen vart no litt i tvil om han ville sove her likevel, og han var nokså sikker på at denne gamle kallen var homofil. Ferdamannen skulle akkurat til å gå ut frå låven, fordi han ville helst ikkje møte denne homofile typen, men før ferdamannen kom seg ut sa den gamle kallen:

”God kveld, kjære framande, kva bringer deg hit?” Sa kallen på ein litt jålete måte.

Ferdamannen sukka og sa atter ein gong:

”God kveld, far, vil du låna meg hus her i natt?”

”Dessverre, kjære deg, eg er ikkje far i huset, men tal til far min i stova, han kan kanskje svare deg!”

 

Ferdamannen sprang så ut av låven i ein fei, og inn i stova. I stova såg han ein veldig gammal mann – sikkert 150 år gammal! Mannen i stova var også endå sprekare enn dei seks første, og det han såg no var at mannen øvde på å springe maraton, ved å bruke ei tredemølle. Ferdamannen vart sjokkert over kva alle dei gamle kallane på denne garden kunne gjere i sin alder! Ferdamannen spurde så for sjuande gong:

”God kveld, far, er det mogeleg å få lånt hus her i natt?

Den gamle kallen svarte så:

”NEI! Kom deg ut av mitt hus, her skal vi neimen ikkje ha noko framandfolk! Og ser du ikkje at eg øver til maraton!? Ungdommen no til dags altså, dei eig ikkje mykje til høflegheit! Dykk kan aldri la oss stakkars gamle og einsame menneske vere i fred!”

 

Ferdamannen vart nok ein gong sjokkert, denne gong på grunn av oppførsla til den eldgamle kallen; han hadde nesten blitt van me alle desse aktivitetane. Ferdamannen sprang ut av huset, med auga fulle av tårer. Han sprang ut på vegen han hadde kommen frå i byrjinga, og begynte å gå, bort frå desse gamle og skumle folka.

 

Etter kvart stoppa ferdamannen ved Hydro Texaco, der han kjøpte seg ein is og ein Stratos som trøyst for at han ikkje fekk tak over hovudet den natta.