Det var ein gong ein mann som heitte Per, han budde med mor si i ein landsby. Landsbyfolket var ulukkelege. Ei trollkvinne hadde fanga alle borna i landsbyen. Per drog ut for å kjempa mot trollkvinna. På vegen møtte han ein hare. Haren spurte:

”Kan du væra så gild å hjelpa meg med å komma meg ned ifrå dette treet?”

Per klatra opp, tok haren på armen og bar ho varsamt ned. Da sa haren:

”Ettersom eg er den klokaste haren i skogen så kan eg fortelja kva som helst du vil vita”

Per spurte ”eg vil gjerne ha svar på kvifor trollkvinna er så vond og korleis eg på nokon måte kan stoppa denne vondskapen.”

”Trollkvinna er ikkje vond, ho er svært plaga, det gjær at ho har blitt vond. Som born vart ho stokken med ein torn i ryggen av ein overgripar”. Svara haren.

Da spurte Per: ”kvifor vart den vonde tornen ikkje trekt ut?”

Til det svara haren: ”kvinna har ingen vener og ikkje kan ho gjera det sjølv fordi den sitter fast i ryggen. Eg kan hjelpa til å dra ut den stygge tornen. Så vert kvinna kanskje frisk at ”.

Per ba haren om å væra lokkemat. Da trollkvinna bøygde seg for å fange haren, hoppa Per fra greina og drog ut tornen av ryggen hennar. Da endra trollkvinna seg og stod fram som ei snill, ven og frisk kvinne. Så let ho alle borna få fri og landsbyfolket feira den glade hendinga og levde lukkelege alle sine dagar.