Nå er de jammen meg i gang igjen. Det er visst ikke måte på vor interessant det kan være å snakka om gutar og deira måte og føla på.  

Menn er menn, dei kan ikkje føla eller tenke sjølv, utan at nokon har skrevi ned kva dei skal si. Dei kan heller ikkje gjere to ting på ein gong. Min far er eit bevis på dette faktum, eksempel. Laga mat og vaska opp samtidig, kva skjer? Jo oppvaska blir ståandes heilt urørd eller maten brenn seg, det slår aldri feil! Mat og menn, er han ein skikkelig hus far er det ikkje noko farleg, men ungkarar kan ikkje laga eit skikkeleg måltid! Heime i hybelen kva blir det til middag? Pizza, pølser eller bare brødskivar.

Dei kan vere så snille og følsame når dei vil TO ting, husk detta jenter:

Er han snill og følsam og gåvmild har han enten gjort noko frykteleg gale eller vil ha oss i seng. Den perfekte mann er dessverre ikkje noko man kan kjøpe på boks i den lokale Kiwibutikken. Menn i dag er enten som forvakste barn, notorisk utro eller unnasluntrarar som skyr alt som lukter ansvar. Dei forventar og komme heim tel ferdig mat på bordet og at huset skal lukta nyvaska. Kva er det med å vere gut/mann og vere dødssjuk når dei har fått ein liten influensa eller fått eit lite sår. Dei hostar og bannast og livet deira er øydelagt. Mannfolk, drittungar, og gutar, you name it. Har dei grodd fast? Kjem dei ikkje lenger enn til fjortiss stadiet?

Kristine Koth sa ein gong ” han snakkar berre om følelsane sine fordi dama har sagt han skal seie det” Er det sånn dei er? Kan dei ikkje snakke om følelsar i det hele tatt? Fins ikkje menn sentimentale? Jo da, dei kan vere veldig følelsesmessig ustabile, i fylla!! Kanskje litt for myke følelsar da eller kva? Kva skjer når vi ikkje orker dei meir da? Kva gjør dei? Jo, dei kryp tilbake til mor! Statistisk sett ender halvparten av alle ekteskap i skilsmisse, og han kjem krypande tilbake til mor for å snike på kokekunnskapane til mor, til han har ”komma over tapet av sin kjære”.

Det begynnar allereie på barneskulen, 5 -7 klasse er det jentelus! Kem kan lika jenter da. Jentene elskar det, da er det kysseleiken. Eg jobba på ein barneskule for eit par år tilbake, i eit friminutt skulle jentene ha kysseleiken. Gutane sprang, så fort dei kunne.. eller? Sprang verkeleg så fort dei kunne? Nei da, dei vil bli tatt av jentene i botn og grunn! Så er det ungdomsskulen da skal dei lugge og slå oss jenter viss dei liker oss. Vidaregåande, da tørr deg ikkje.. nokon tørr men det er få. Frå vidaregåande og oppover skjer det ikkje så mykje forandringar. Dei blir kåte grisar eller tøflar. Det ein mann er mest redd for er å binde seg. Så fort vi nemner ordet ekteskap er 10% av dei borte før vi rekk å si ”kakesmule” .

Kvifor kan dei ikkje bare vere som oss jenter? Gråte når dei vil, sjå ”sippefilmar” og vise litt omtanke når det er nødvendig. Kva er det med menn? Kan vi verkeleg leve utan dei? Kva skal vi gjere når vi skal løfte tunge ting? Vaske bil, Få opp syltetøy glas, eller vis vi treng nokon gode og varme hender til å massera oss ein vinterkveld heime framfor peisen. Tenk litt over den jenter, kan vi eller kan vi ikkje leva utan dei? Om dei ikkje hadde vert der når vi trengte de, kva da? Det ville vert er enormt problem…