Alle land har vel hatt ein historisk nedgang, men mjødlo 1812 – 1896 var Norge ett svakt land. Svakare enn ein dram på ein lokalfest i Oslo. Perioden der heile verden var stolt bare av sin eksistens, mens Norge gremmest. Perioden der norsk politikk og norske holdninger stupte mot ein gloheit avgrunn. Perioden der det norske folket var åverbevist om ein statlig undergang. Perioden der Ivar Aasen og Knud Knudsen levde. Ka svartn. Her har me to kara så trakka ront å indirekte skryte av at di kan lesa å skriva og derfor skal laga ett nytt språk så ALLE skal retta seg itte? Å i tillegg så skal di tappa penga ut av samfunnet, for penga skal di ha. Ett stipend her å ett stipend øve alt. Det Kongelige Norske Videnskabers Selskab I Trondheim blei nok lurt av disse overmodne akademikarane. Kunne heller brukt pennga på nåke vetikt. Billigare kollektivtransport eller nåke forskning.

Han der Aasen. Han fekk da visst for seg å labba land å strand for å høyra på andres dialekta. Greit nok. Da kan jo vera morsomt nok i seg sjøl. Men at ”Ola” skal måtta ta støytn for dinna sprø russleturen ved å bli påprakka ett nytt skriftspråk som inneholde dialekta frå nesten heila Norge, e å gå for lånkt. No har du gått for lånkt, Ivar.

Tanken e go, men da e for seint. Nynorsken kåmme te å dø ut rimeli kjappt, å når eg ein gång stryke på eksamen i ett språk så ikkje eksistera, så veit eg kin så skal få snu seg i gravo å legga skinko te, for du Ivar va ett sleipt stykke norsk-fanatiker.

Han lagde jo nåken sånne verk så blei kjente ittekvart, å for å lura nynorsken inn i norske hytter, så fletta han inn ein lett blanding av dialekt og bokmål. God krigføring, men da har aldri slått heilt jøno og komme aldri te å gjera da heller. Han Aasen fekk jo oppretta ein såkalla ”Aasen normal”. Der står da ka han prøvde å innføra me da nya språket, og blant anna at han ikkje ville bruka så mången fremmedord. Ka e ditta for nåke? Tar du oss for nåken lavutdanna mindrevitara me intelligens på loffnivå, Mr. Aasen? Vel. Da stemmte kanskje ofta på den tio, men koffor skulle me pluttseli veta koss folk fra andra sio av landet skreiv? Me hadde da jo så fint før du begynte å masa, for ”Mellom bakkar og berg utmed havet, heve nordmannen brent sin vin”.

Å så har me han der Knud Knudsen. Han va vel kanskje litt meir normal. Han ville fornorska da danska skriftspråket å få ordo skreve sånn så me seie da. Han tok då utgangsponkt i sånn som overklassen snakte. Då har me i vertfall nåke fast å forholda oss te. Da e jo møkje bedre enn å skriva ein solid blanding av alt fra sausete Vennesla te kreftframkallande nordlandsk og kvalm trønder, ”for der sjønar eg i vertfall ikkje eit kveik”. Høyre du Ivar?!?!

Sjønnt, han Knud kan ikkje ha vore vêl bevart han heller siden han ofra livet sitt for nåke so lite tiltalande arbeid. Spør du meg, så skulle me aldri ha blitt sjølstendige. Tenk så fint me hadde hatt da viss me fremdeles var onda Danmark. Møkje bedre holdning og billigare øl. Kanskje me hadde hatt ein utgave av ”Nyhavn” i kvar ein kommune, å Oslo hadde vert et eldorado for folk flest og ikkje ett brunt hiphop-kulturelt gjørmehål, sånn som da e i dag. Nei takke meg te. Når eg høyre folk frå utlandet som har vore på besøk i Norge, der Oslo har vore einaste utsikt, blir eg flau av å vera nordmann. Men no e me inne på ett anna tema. Kanskje eg skal skriva ett kåseri om drittlen… østlendinga ôg.

Nei. Gi meg ei øl, et å vær glad, snakk koss du vil. Meg får dåke ikkje rikka.