Den store dagen

«Skunde deg, Linus»! Ropar eg, mens vi spring med hjartet i halsen. «Eg løpar jo det raskaste eg kan». Sveitta renn frå panna. Plutseleg stoppar Linus opp. Han ser bak lysa til bussen som forsvinne rundt svingen. Eg sluttar å springe, og snur meg rundt skuffa. «Kva skal vi gjer no da». Linus ser ned i bakken og seier med en deprimerande tone: «Vi får vel berre gå til skulen». Eg himlar med augo. «Eg skulla aldri ha latt deg overnatta hos meg, du er så treig å stå opp om morgonane.»

«Men eg brukar jo alltid å overnatta hos deg»

«Ja, i helgane, Linus, og i frå no av får du berre overnatta hos meg i helgane, kvardagane blir det slutt på».

«Okay, greitt nok, men kan vi begynne å gå no? Det er iskaldt her ute.»

Etter skulen sit Linus utanfor og ventar på Iben. Linus går i A klassen, mens Iben går i C klassen. Etter ein liten stund kjem Iben gåande mot Linus mens ho ser rart på han og seier:

«Ehh, når blei du så fort ferdig?»

«Nei, det er ikkje så viktig, eller eg trur læraren er sjuk eller noko sånt, men det er jo ikkje så nøye, det som er viktig her, er jo 18 års bursdagen din i morgon. Du skal vel ha bursdagsfest, ikkje sant?»

Eg tar av meg sekken og sit meg ned ved sidan av han. «Sjølvsagd skal eg ha bursdagsfest, men er det noko som plagar deg, du verkar litt uroleg»? «Nei, slettes ikkje, kva er det som får deg til å tru det?» spør Linus mens han ristar på det eine beinet. Eg svarar ikkje. «Skal vi dra heim til deg og planleggje bursdagen din»? Spør Linus. «Ja det kan vi godt» svara eg. «eg må berre ringje tenaren min så han kan hente oss.

 Etter ei lita stund kommer tenaren og hentar dei og køyrer dei heim til den store flotte villaen der Iben bur.

Dei går opp på rommet til Iben og sit seg ned i senga for og planleggje bursdagsfesten «Kven skal du invitere»? Spør Linus «Eg skal invitere nesten heile klassen, og» « Men kvar skal foreldra dine vera når du feirar»? Avbryt Linus. « La meg få seie heile setninga da» Seie eg frustrert. «Unnskyld, kva skulle du seie»? « Jo, eg skal invitere nesten heile klassen og deg sjølvsagd». « Og foreldra dine»? Spør Linus igjen og smiler. «Dei skal ete middag hos nokon venar» svara eg og smiler tilbake». «Perfekt»! Ropar Linus ut og jublar som om han har vunne en medalje i OL. « Litt av en reaksjon må eg seie Linus» « Nei, er det så rart å bli glad for at vi kan feste utan foreldra dine»? Spør Linus og rynker på panna. Eg ser på han forvirra. « Jo, eg berre... eg berre... synast det var litt mykje» mumlar eg.

Eg reiser meg opp frå senga og går å sitte meg på stolen og helt fram på teikninga mi. 

«Kva teiknar du»? Spør Linus. « Deg og meg». Svara eg og smiler. Eg høyrer Linus reiser seg opp frå senga bak meg. « Wow!» Ropar Linus. «Eg visste jo at du kunne teikna, men at du kunne teikna så bra og så realistisk, overraska meg». Eg smiler og seie « Takk, eg teiknar jo dag og natt, eg må forbetre meg på et eller anna vis når eg teiknar så mykje som eg gjer». «Ja det er sant» seie Linus. «  

Så kom den store dagen til Iben. 

Det er laurdag og Iben sovar lengre enn vanleg. Linus ligg på gjesterommet nedanfor.

Eg rullar meg til venstre og opna augo for å sjå klokka på telefonen. Eg får panikk og hoppar ut av senga og finnar fram konvolutten til Iben som eg har gjømt. « Eg håper så inderleg at Iben framleis sovar». Tenkjar eg til meg sjølv. Eg listar meg ut av rommet og ser foreldra til Iben som ordnar til frukost og gåver på kjøkenet. « Å hei Linus, har du sove godt.?» Spør mora. « Ja, kjempe godt! Veit du om Iben framleis søv»? « Ja det trur eg, har ikkje høyrt noko lyder frå soverommet hennar, du kan jo gå å vekkje henne?. « Ja det kan eg gjere» svarer eg og smiler. Eg går opp trappa og banker på døra. « Iben er du våken, kan eg komme inn?». Eg får ikkje noko svar. Eg opnar døra forsiktig, og stikker hovudet inn. Ho ligg ikkje i senga. Eg blir uroleg. Eg lister meg inn og tar opp rulle gardina. Plutseleg hoppar Iben ut av skapet bak meg og ropar « Ære herre party, Ære herre party»! 

Eg mister pusten i et sekund « Å herregud Iben, vil du at Eg skal få et hjarteinfarkt, kvifor gjorde du det »? 

« Nei, eg trudde du villa ha fest ,skvatt du eller»? Spør Iben og ler. «Pff... Nei, kva er det som får deg til å tru det»? Svarer eg og latar som om eg børstar av noko støv frå klårne. « Eller det trenger du ikkje å svare på. Kva trur du eg har i baklomma»? « Nei... eg trur ingenting» seie Iben.

« Gratulerer så mye med dagen»! Seie eg og gir konvolutten til Iben.

«Tusen takk»! Seie Iben og gir meg en klem.

Så feirar de bursdagsfesten til Iben halve natta med venar frå klassen og dansar og har det moro.