Ulf gjekk bortover vegen. Det var tusen tankar som for gjennom hovudet hans. Han var på veg ned til sentrum for å kjøpe noko. Han visste godt kva han skulle kjøpe. For han var forelska. Det kjendes som at Alf Tande P og Knut A Hareide lo av deg. Du var rett og slett flau av å vera forelska. Alle visste det, absolutt alle. Untatt ho eg var forelska i.

Ho heitte ”Vanilla” den deiligste jenta på jord. Kva skulle eg kjøpe til henne? Ja! Nå visste eg det, eg ville kjøpa ein ring til henne så ho skulle sjå kor høgt eg elska ho!

Eg gjekk heim frå sentrum. Da såg eg huset hennar. Eit lite hus, med mange vindauge. Eg begynte å småjogga, ja eg hadde til og med BLEND skor på meg den dagen. Der sto eg. Utanfor huset hennar.

Eg gjekk roleg inn i hagen hennar. Og lista meg bort til vindauge. Der stod ho, og klinte med bestevennen min(Martin). Det følte som om verden datt ned i hovudet på meg. Eg brast i gråt, auga vart våte. NEI!! Ikkje han!

Dette skulle dei ikkje sleppe ustraffa frå! Eg gjekk bort til eit skjul(ein bod). Eg leita etter noko hardt, noko eg kunne slå med. Eg fann ei sleggje. Eg sprang bort til vindauge att og sa NEI mens eg knuste ruta og gjekk inn.

Dei reagerte som kattar etter nøste. Dei forsto ingen ting. Så sa eg til Martin : ”korleis kunne du gjere dette du visste jo att eg elska henne så høgt” Martin svarte redd: Eg visste ikkje at du elska ho. Ja sikkert sa eg før eg slo til han med slegga. Ja der stod eg mens Martin låg på golvet å blødde frå hovudet . Eg visste ikkje kva eg skulle gjera. Vanilla sa : ”e du gal” eg sa nei nei da var kje min feil. Da berre klikka for meg. Vannila sprang og eg sprang etter med slegga...