Det er mange fôrskjelege kroppar her i verden. Nokon syl tynne, nokon kjempe feite, men stort sett passe. Og det er ikkje nokon som syns dei er perfekt, ikkje som eg veit om da. Denne historia handlar om ein 14 år gamal gut som blir mobba over det teite tryne og den feite kroppen.

- Ha ha! Se feite Martin da! Ha ha. Å nei, ikkje Tommas. Den høge, slanke, søte, finne og alt det tullet der. Det var et mareritt å gå ut i skolegåren når hann var der. Han fikk med seg alle til å plage vesle Martin. – Du! Barne hagen er der altså! Ha ha! Han stod der og lo som ein anna gærning. At han ikkje blei lei. Det var kvar dag, akkurat det same. - Teite vesle krek, feite brilleslange, barnehage unge. Han skreik og hylte. Det gjorde dei andre rundt han også. Alle plaga Markus. Vell nesten alle. Han hadde noen venner, Herman og Andre. Dei var og plaga. Men eg synes dei var greie. På fritida var vi mykje saman. Vi bygde ting. Son som radiostyrte bilar og litt slik. Da skulen var slutt gjekk eg, Herman og Andre heim til Herman. Vi skulle ut og prøve den automatiske steinplukkaren vi hadde bygd dagen før. Det vi ikkje såg var at Tommas og tre andre gutar kom bortover vegen. Vi satt på maskina og kjørte den bortover marka. Da Tommas fikk auget på han dunka han borti sidemannen og pekte. Dei sprang bort og tok den, tommas heiv den alt han hadde i steinvegen ved sida. Vi hadde brukt kanskje eit halt år på denne maskina, så vi vart jo veldig sinte og sprang på dei. Vi sparka og slo. – Ha ha. Dei prøvar å banke oss. Sa den eine. – Vi tar dei! Sa Tommas og tok tak i meg og slo meg i magen.

Da eg kom heim den dagen, bestemte eg meg for å slanke meg. Eg skulle bli slank og ha store musklar, sånn at eg kunne banke opp Tommas. Eg skulle begynne på treningsstudio. Der kunne eg både trimme vekk fette og få store musklar. Så da eg kom inn i stua der mamma og pappa var, sa eg høgt og tydelig: ”Eg skal begynne på treningsstudio!”

- Ja, det skal vi få fikse. Sa pappa. - Fint. Sa eg.

Vi for til treningsstudioet dagen etterpå. Der vart eg vist inn i romet der alle treningsutstyret var.

- Ja, det er bare å begynne å trene gut. Sa pappa og gjekk. Eg gjekk bort til tredemølla. I eg begynte på det tregaste. Økte farta litt og litt. Det begynte å bli slitsamt. Men eg skulle ikkje gje meg. Etter ein månad med trening var det betre, jo meir eg trena jo tynnare og sterkare blei eg. etter tre års trening såg eg på meg selv.

”Den er perfekt”.