Johan var på veg mot Kristiansand. Han hadde kjøyrd i fleire dager no. Og alt dette gjorde han berre for å møte ei han hadde snakka med ein gong på telefonen. Cecilie heit hun, og var 29 år, noko meir enn dette visste han ikkje. Han hadde funne henne i ein avis der hun hadde hatt ein kontaktannonse inne.

For å komme litt tidlegare fram tok Johan sin ombygde Volvo 240,78 modell med 12 sylindra motor, dobbel oil injektion og effektpotte og la seg ut i ytterfila på motorveien. Deretter tråkka han pedalen ned i gulvet så Wonderbaumen lå flat bakover i bilen. Volvoen drog bortover vegen mens den nysmurte kassettspelaren spela Hanson på full guffe. "Lite harry da", ville nok dei fleste ha sagt, men for ein 34 år gammal same på veg til å skaffe seg dame var det ein opplevelse for livet. Mens Johan passerte 120 på speedometeret tenkte han på korleis Cecilie såg ut. Feit, tynn, fin, stygg, ekkel eller deilig, han håpa eigentleg på ein blanding slek at det ikkje vart for mykje av verken det gode eller dårlege. "Nei, det er ikkje noka vits i å tenkje på slikt no", tenkte Johan for han viste at han fekk væta det imorra. Etter å ha holdt ein gjennomsnittsfart på 120 resten av vegen i eit par timar var han framme i Kristiansand, ca ein time før han eigentleg skulle ha vore der. Han fekk da god tid til å utforske byen på eigen hånd fordi han skulle ikkje møte Cecilie før dagen etterpå.

Neste morgen tok han på seg den nye rosa skinnjakka han hadde kjøpt for å gjera eit godt første inntrykk på Cecilie. "Blodharry", var eit nytt ord som han hadde høyrd når han var på butikken å handla, men han viste ikkje riktig ka det var for noke. Klokka var no kvart på tre og Johan skunda seg for å rekke avtala han hadde kl. tre. Han gjekk fram til huset hennar og ringde på døra. DING DONG!, ringeklokka høyrdes faktisk normal ut. Med eit tok nokon tak i døra og åpna den sakte. "Hei! Dette er Johan, er du Cecilie?", spurde han med ein nydeleg knoting mellom same og oslodialekt. "Ja dette er Cecilie", svarte hun i døra med ein nydeleg stemme. Deretter gjekk dei inn i huset hennar og drakk kaffe. "Slettes ikkje verst" tenkte Johan og skimta bort på Cecilie. Han fann faktisk ikkje ein einaste feil på henne og håpet på at hun syntast det samme om han. Johan tenkte at dette måtte være den rette tiden for å be henne med på kino ikveld, og han bestemde seg for å gjera eit forsøk. "Du Cecilie, eg lurte på om du kanskje hadde lyst til å bli med på kino eller noko ikveld?". Hun så med eit litt forskrekka ut, men svara raskt at dei kunne jo likså godt være hjemme ikveld, så dei kunne bli litt betre kjend med kvarandre. Johan hadde ikkje noko spesielt imot dette, men han var allikevel litt skuffe fordi han ikkje likte at nokon motsa han.

Etter at dei hadde vore sammen i ca 3 timar begynde Cecilie å snakke om at hun tidlegare hadde vore ein fysioterapeut og kunne massere veldig bra. Siden Johan var ganske stiv i skuldrane etter den lange bilturen han hadde hatt uka i forveien, ville han veldig gjerne bli massert av ei som verkeleg kunne massere. Cecilie bad han om å legge seg på magen og lukke auga slek at hun kunne massere ryggen hans også. Han gjorde som har vart beden om og slappa heilt av. Heilt tilfeldigvis begynte det å klø litt på ryggen til Johan og han måtte snu litt på seg for å klare å klø seg. Da så han noko merkeleg, i Cecilies hånd var det ein sprøyte med ein sylskarp nål som det verka som ho skulle til å stikke i nakken hans. "YIAAAAAAAAAAAKS!!!!!!!", Johan hyla som ein stukken gris og vrei seg fort rundt før han kjøyrde ein rett høyre midt i andletet hennar. Han kom seg løs fra grepet hennar og såg fort rundt seg etter noko å forsvare seg med. Plutseleg fekk han tak i ein tung ilddrake som stod ved peisen hennar, han svingte ilddraken fort rundt og fekk inn ein skikkeleg fulltreffar midt mellom hennes auge. Han var nå heilt amok og dengte laus på Cecilie med all kraft. Etter å ha gjort dette ca. 10 gangar slappa han endeleg av og tenkte at han var trygg. Da han såg litt nærare på Cecilies livlause kropp såg han plutseleg at den sprøyta som han hadde trudd at ho skulle stikke i han var ein diabetiker sprøyte som alle diabetikere måtte ta dagleg. Da hugsa han også at hun hadde fortald tidlegare at hun var ein diabetiker. "Ooooooooooopsssssss!!!!!!!!", tenkte Johan mens han såg at det danna seg ein stor blodpøl på gulvet. Imens dette skjedde hadde nokon høyrd skrika til Cecilie og dei ringde politiet med ein gong. Johan såg ut av vindauget og merka at ein heil haug av politibilar kom imot huset, da lukka han augo og bad til gud om at han måtte bli erklært sinnssjuk i gjerningsaugonblikket.