Regnskogen i Amazonas er den største i sitt slag. Sidan urtida har den vore der, men no blir den øydelagd av menneskjer.

 

Nedhugginga av regnskogen

Kvar dag blir det hugga ned trær i regnskogen, og arealet er like stort som 11 fotballbanar. Befolkninga treng stadig større plass å leve på og andre vil ha vakre møblar av sjeldne tresortar. Viss det kjem til å bli hogga like mykje trær om ti år frå no, vil sannsynlegvis regnskogen forsvinne heilt, og klimaet på jorda vil bli totalforandra. Vi kjem til å få dårlegare luft viss vi hugg ned trær. Folk treng ikkje alltid luksus. Folk vil gjerne ha møblar av sjeldne tresortar. Dei siste åra har synnsynlegvis folk blitt meir ”luksus-sjuke”. Ikkje berre det, men innbyggjarane treng og beitemarkar til husdyr. Og på grunn av det kjem sannsynlegvis fleire dyre og vegetasjonsartar til å døy ut. Mange av artane veit vi ikkje ein gong om eksisterer. Og kanskje i ei av dei uforska artane av vegetasjon finnes det kanskje stoffar som kan brukast som medisin mot livsfarlege sjukdomar som til dømes AIDS. I Amazonas er det over 50.000 forskjellige artar trær, rundt 1500 fugleartar og veldig mange dyreartar.  Jorda er avhengig av levende skapninger (så vel som dei kreperte) og vegetasjon for å leve. Vi må ta vare på jorda. Vi har kun ein sjanse. Ryddar vi vekk alt liv no, kan vi ikkje fikse på det, for det er tapt for alltid.

 

Befolkninga i Amazonas

Fleire forskjellige indianerstammer som vi knapt kjenner, til lever i Amazonas -regnskogen. Dei er alle, ihvertfall dei fleste, avhengige av regnskogen for å overleve. Dei lev primitivt, de fleste barna går ikkje på skule, har andre levemåtar, kulturar og gudar enn oss. Dei tar alt dei dei treng frå naturen.

I Shingu reservatet har Kayabi-indianerene lærd seg å soltørkje bananer på ein spesiell måte. I landsbyen Mariry (Brasil), som ein indianerstamme med namnet Waiãpi bur i, går barna på skule, som som resten av borna i reservatet. I Mariry lager de bomullstråd og farver den raud med frøa frå regnskogfrukt. Eigentlig så er det ein hemmeligheit mellom indianerane.

 

Tsjikao-stammen, som bur i samme reservat som nemd tidlegare, bur midt i reservatet. Der får barna ikkje namn før dei kan stå på eigne bein. Til då så har dei kallenamn. I Suyá-stamma er det berre ca. 180 folk og så har dei sitt eige språk som er heilt frå alle andre språk i Brasil. Shingu-elva renn rett ved sidan av og den er full av fisk, så den stamma et mykje fisk, noko som er forståeleg. Hos desse indianarane finn ein all slags husdyr, alt frå alt frå

papegøyer og kongeørner til apekatter.

 

Når Suyástamma har skikkelig  stammefest foregår den i fleire timar, om ikkje dagar. Denne stamma lev og i Shingu-reservatet saman med Tsjikao-stamma, Kayabi-stamma og Waiãpi-stamma. I Shingu reservatet er det fordelt ca.4000 indianere på 17 stammar.

 

Man bør ikkje hugge ned regnskogen, for då går man glipp av så mykje ein kunne trengje, som for eksempel plantar som kan redde oss frå livstrugande sjukdommar og ein stor klimaforandring. Ein annan grunn er at då kan det fort bli komfliktar imellom indianerstammar. Blir jorda fyrst øydelagt, kan den aldri ein aldri bli slik som før. Jorda er dyrebar og det er og liva til indianerene som lever der. Viss regnskogen blir hugga ned for mykje, blir indianarane pressa inn på eit lite område, og ein veit ikkje kva som kan skje då. Viss indianarane forsvinn heilt, går mykje kultur tapt. Så man bør ikkje hugge ned regnskogen i Amazonas, verden trengjer den. 

 

”Bruk hodet, vi har bare en klode”.

Frå Blekkulfs miljødetektivar.

 

Kilde: Medlemsblader frå ”Blekkulf’s miljødetektiver”.